بزم پر فتنه از آن طرز نگاهست امشب

دی گریبان رد حسن مه کنعانی بود

دوشم از عشق نهان هر گوهر راز که بود

به نظر بازی من گرنه گمان برده چرا

بهر ضبط من مجنون که کهن سلسله ام

حسن را این همه بر آتش رخسارهٔ او

می رسد یار کشان دامن و در بزم خروش

بر چو من پر گنهی دم به دم از گوشهٔ چشم

محتشم پیک نظر گرنه سبک پاست چرا