خیالش را به نوعی انس در جان من است امشب

به صحبت هر که را خواند نهان آرد به قتل آخر

به کف شمشیر و رد سر باده چند اغیار را جوئی

ز بدمستی به مجلس دستم اندر گردن افکندی

سری کز باده بودی بر سر دوش سرافرازان

سرم کوبند اگر چون زر بهم باشد به مهر او

ز بزم دوست محروم از زبان خود شدم اما

از آن خلعت که بر قد رقیب از لطف میدوزی

دمی بر محتشم پیما می دیدار ای ساقی