63
غزل شمارهٔ ۴۳۹
از سر کوی تو با صدگونه سودا می روم
داغ بر جان بار بر دل خار در پا می روم
آن چه با جان من بدروز می کردی مدام
کی کنی امروز اگر دانی که فردا میروم
مژدهٔ تخفیف وحشت ده سگان خویش را
کز درت با یک جهان فریاد و غوغا می روم
می روم زین شهر و اهل شهر یک یک می کنند
زاری بر من که پنداری ز دنیا می روم
دشت تفتان تر ز صحرای قیامت می شود
با تف دل چون من مجنون به صحرا می روم
در لباس منع رفتن بس کن ای جادوزبان
این تقاضاها که من خود بی تقاضا می روم
محتشم از بس پشیمانی به آن سرو روان
حرف رفتن سر به سر می گویم اما می روم