گرچه قرب درگهت حدمن مهجور نیست

شمع مجلس در شب وصل تو سوزد من ز هجر

با تو نزدیکان نمی گویند درد دوریم

حور می گفتم تو را خواندی سگ کوی خودم

این که می سازیم بر خوان غمت با تلخ و شور

موکبت را دل چو با خود می برد ای افتاب

محتشم را محتشم گردان به اکسیر نظر