در پای دوست هر که نشد کشتهٔ مرد نیست

ما عاشقیم و در خور ما غیر درد نیست

شبها که همدمم به جز آه سرد نیست

ما را ز انفعال به جز روی زرد نیست

آن وحشی که با من صحرانورد نیست

جز گرد کوچه بهر من کوچه گرد نیست

جمعست خاطرم که به کوی تو فرد نیست

از محتشم که یک نفسش خواب و خورد نیست