محتشم تا کی کشم از ناسزاگویان عذاب

گر حسام هجو خواهم داشت زین پس در غلاف

می زند چون تیغ طعنم خواه دشمن خواه دوست

تا غنیمان را کنم هریک به کنجی منزوی

بر عقاب طبع چون خواهم زدن با یک ستیز

هرکه بی اندیشه است از قلزم اندیشه ام

در قفای من زبان هر که می گردد به خبث

چون به زور طبع قلاب نفس خواهم فکند

تا ز تیغ بیم گردد زهرهٔ بیگانه چاک

تا بساط این و آن بر هم خورد زابیات هجو

دیدهٔ اغیار خواهم کند و در چشم امید

بهر دشمن دار عبرت خواهم اندر شهر زد