گر دلی آسوده ز آشوب زمن می داشتم

تا زدم چون غنچه دم بر باد رفتم همچو گل

اشک لرزانم که افتادم ز چشم آشنا

داستان عشق من شیرین تر از فرهاد بود

همچو خورشید سحر بودی اگر مشتی زرم

سود و سودایم کجا بودی به تدبیر جنون