به هیچ خنجر

این ریسمان نمی گسلد

صدا می اید

یک ریز

روز و شب از باغ

چیو چیو

چ چ

چه چه

چیو چیو

چه چه

زلال زمزمه

جاری است زان سوی دیوار

جلال می پرسد

این مرغ را گلو هرگز

ز کار خواندن و خواندن نمی شود خسته

که با نوایش در هرم روز و سایه ی شب

نگاه می دارد این باغ و بیشه را بیدار ؟

ببین که

می گویم

این سحر عاشق است و سحر

یکی نرفته هنوز

آن دگر کند آغاز

صدا یکی ستولیکن پرندگان بسیار