با غروب این دل گرفته مرا

می روم گوش می دهم به سکوت

لحظه هایی که در فلق گم شد

چه غروری چه سرشکن سنگی

دل خورشید هم به حالم سوخت

می شد اینجا نباشم اینک، آه

راستی گر شبی نباشم من

من و این مرغ های سرگردان

تازه شعری سروده ام از تو

تو که گوشت بر این دقایق نیست