داشتم با ناهار

یک دو پیمانه از آن تلخ، از آن مرگابه

زهر مارم می کردم

مزه ام لب گزهای تلخ و گس ِ با همگان تنهایی

پسرک

- پسرم -

در سکنج ِ دو ردیف ِ قفسکهای ِ کتاب

رفته بود آن بالا

دست ها از دو طرف وا کرده

تکیه داده به دو آرنج، گشوده کف ِ دست

پای آویخته و سر سوی بالا کرده

مثل یک مرد که بر دار ِ صلیب

یا گر باید هموار بگویم، شاید

مثل یک چوب ِ نه هموار ِ صلیب

خواهرش گفت:

"بیا پایین، زردشت!"

مادرش گفت:"بیا پایین مادر!

وقت خواب است، بیا، من خوابم می آید"

"من نمی آیم پایین، من اینجا می خوابم"

- گفت زردشت ِ صلیب -

"من همین بالا می خوابم"

من به او گفتم یا می گفتم می باید:

"تو بیا پایین، فرزند!

پدرت آن بالا می خوابد"

یا شاید:

"پدرت آن بالا خوابیده ست!"