وآنگاه همی به دریا بر بارم

مدحی که همی تو را دارم

بنده شدمش گر چه ز احرارم

مانند چرخ عالی مقدارم

آن روز از عمر می نانگارم

بس کوته ست عمر که من دارم

بر صد هزار حیله دهد بارم

از من چرا رمد که نه من مارم

بس وهم بر خیالش بگمارم

وآن صورت لطیفش بنگارم

با صورتش غم دل بگسارم

اندیشه می نداری از کارم

نه بیش بخوانی اشعارم

زیرا شدی به طبع خریدارم

نزدیک تو تبه شد بازارم

باز آر مر مرا که دل آزارم

این خواهمت ز ایزد دادارم