ای تو بحر و فضایل تو درر

ای به حری به هر زبان ممدوح

لیکن اینجا موانعی است مرا

زی تو خواهم همی که بفرستم

سخنان را چگونه جمع کند

چرخ با سعد و نحس اگر گردد

طبع من موم بود و کردش سنگ

بخت بد کرد هر چه کرد به من

ور نه جز خود همی که داند کرد

نه عجب گر ز بخت بد گردم

سیدی حق من رعایت کن

مصطفی گفت هر عزیز که او

داند ایزد که من به کدیه طبع

تا همی از خرد به طبع اندر

باد جاه تو را زمانه رهی

نه ز رای تو فرخی زایل