پری خوش خط ار به رنگ رباب

قمری مجلسی است و بلبل بزم

کرد جعد سیاه مرغولان

در سرود حزین که بردارد

هیچ عیب اندرو نمی دانم

آنکه گوید که او سفر کردست

در رواق منقش سر چاه

چون گریبان به ناز بگشادست

روز دیگر عتابها کردست

با لب ریش بسته بنشسته است

محملی بسته است و خوش گشته ست

این دروغ چنین چرا گویم

هر که او آن لب و دهان بیند

بر تن او به بد گمان نبرد

بر میان تیر کاریی دارد

گر زند هیچگونه بر دیوار