غم بگذرد از من چو به من برگذری تو

از نازکی پای تو ای یار دل من

وین دیده روشن چو من از بهر تو خواهم

ای ناز جهان پیرهنی دوختی از ناز

از غایت خوبی که دگر چون تو نبینم

بخریده امت من به دل و جان و تو دانی

ز اندازه همی بگذرد این رنج و تو از من

از خود خبرم نیست شب و روز ولیکن

سرمایه این عمر سرست و جگر و دل

چون زهر دهی پاسخ و چون شهد خورم من

هر چند که کردی پسرا عیش مرا تلخ

بیدادگری کم کن و اندیش که امروز

بیدادگران جان نبرند از تو و ترسم