ای می لعل راحت جان باش

روزگار بخست مرهم شو

بی تو بیجان تنی است جام بلور

دلم از قحط مهر خشک شده است

گر تو زندان کشیده ای چون من

اختر شب شد آشکار به تو

نامه ای می نویسم از شادی

بچه آفتاب تابانی

شمع اگر نیست تو چون روشن شمع