چون بوالفرج رستم آمد سر احرار

بر ما نشود هیچ ستمگر به ستم کار

ایزد نپسندد ستم از هیچ ستمکار

کافیست به هر شغل و به هر فضل سزاوار

بی بوالفرج الافرج ایزد دادار

از نرخ گران علف و آفت آوار

تا نصرت ما نامد از نصر پدیدار

وافی به همه دانش و کافی به همه کار

بدخواه و بداندیش نگون بخت و نگونسار

در دانش و در کوشش و گفتار و به کردار

در بحر عجب نه که بود لؤلؤ شهوار

جودش به کف اندر چو به ابر اندر امطار

قارون شد و آسان بر او هر چه که دشوار

گسترده به هر شهر در امثال و در اشعار

روزی همه جز به کف خویش مپندار

تو بر سر ایشان بر سالار ملک وار

زیشان تو فروزنده تری ای مه بسیار

دانا و سخندان و سخن سنج و هشیوار

هم داور دینی به گه خدمت دیندار

آورد به نزدیک تو از ایزد جبار

از فضل تو و فخر تو و قیمت و مقدار

در صدر عمیدی تو و در معرکه سالار

وی روز وغا پشت یکی لشکر جرار

در عقد کمند تو سر شیر به مسمار

وی خاتم آزاده با کف درم بار

شغل تو مشهر به تو چون ملت مختار

ابری که سرشکش نبود جز همه دینار

تو بدر و در و ثابت استاره و سیار

درگاه تو خالی نتوان دید ز زوار

وز مدح تو هم هیچ تهی دفتر و اشعار

روز طرب و روز نشاط می و میخوار

پیری و جوانیش به آذر در و آذار

وز دشمن تو خلق مبینادا دیار

مگذر ز جهان هیچ و جهان را خوش بگذار