هزار رحمت بر شاه و اهل حضرت باد

بدید خواهم تا روز چند در بغداد

به دست حشمت بر کنده دیده بیداد

خدایگان جهاندار شاه شاه نژاد

که در جلالت و دولت هزار سال زیاد

قدم ز رتبت بر تارک سپهر نهاد

عیار ملک بپالود خنجر پولاد

سعود ریخت همی مهر بر تکین آباد

بدان زمان که برآمد از طاغیان فریاد

چنانکه باشد در پیش باز گرسنه خاد

چه فایده ز هزیمت که آن نیافت نهاد

به زر فشاندن بر خلق دستها بگشاد

چنانکه زلزله در کوهسار و بحر افتاد

به حزم ثابت کوه و به عزم نافذ باد

زمانه چون تو ندید و سپهر چون تو نزاد

به وجه هدیه و تحفه بر تو نفرستاد

خدای داند گر روزگار دارد یاد

در آن زمان که اقبال دولت تو بزاد

نه چون تو بیند شاه و نه چون تو دارد یاد

بدان مبارک دیدار آفتاب نهاد

به دستگاه فریدون و پایگاه قباد

خدای چشم بد از ملک تو بگرداناد

توانگرست ز جود تو بنده و آزاد

حدیث خود به تقاضا نکرد خواهم یاد

ثبات و صبر قناعت زمانه سخت استاد

بخواه مایه شادی از آن بت نوشاد

همیشه تا بفروزند مایه خرداد

زمین ز ملک تو خرم زمان به عدل تو شاد