نخواست ایزد گر خواستی چنان شدمی

وگر سعادت کردی مرا به حق یاری

همه زبان شدمی در ثنا و بزم همه

کس ار به پارسی و تازی امتحان کردی

گلی شکفتی از بخت هر زمان تازه

چو بلبلان همه دستان مدح او زدمی

چو طبع و خاطر تیز از ثنا و مدح ملک

چو طبع و خاطر تیز از ثنا و مدح ملک

علاء دولت مسعود کآسمان گوید

زحل چه گوید حاجت نیابد ار نه من

بهار گفت که پیوسته بزمش آرایم

ز بهر رامش و شادیش گشتم ار نه چرا

اجل چه گفت ز دشمنش کشته کم نشدی

امل چه گفت یقین باز گشتمی قارون

زمین چه گفت به یک بخششم تهی کردی

چه گفت لاله همه شکل جام او دارم

همیشه خندان باشم ز شادی بزمش

چه گفت مشتری از بهر سعد طالع او

چه گفت مریخ از هستی طبیعت خویش

چه گفت خورشید از بهر روز او تابم

چه گفت زهره ز بزمش طرب برم ورنه

چه گفت چرخ اگر عزم او نکردی عون

چه گفت عدلش کس خلق را ندیدی شاد

چه گفت امنش یک دزد کاروان بزدی

چه گفت قهرش دل همرکاب غم گشتی

چه گفت نیزه دل دشمنان او دوزم

چه گفت آهن شمشیر او شدم ورنه

چه گفت تیر گر انگشت او نپیوستی

چه گفت آتش گر هیبتش نه یار شدی

چه گفت کوه به یک لحظه ام برافشاندی

چه گفت باد گر از عزم او نکردی یاد

چه گفت گنجش ار شکرها نکردندی

چه گفت سود که امید اوست یاری من

چه گفت مغز گرم بر او نپروردی

همی چه گوید علم ار علاج خاطر او

چه گفت و هم چو او شه ندیدمی گر چند

یقین چه گفت ضمیرش مرا معونت کرد

قلم چه گفت مدیحش نویسم ار نه من

سخن چه گوید گر حکمتش نکردی منع

به هیچ حال به وصفش نبودمی در خور

شدم ز مدحش عالی و گرنه در عالم

بقاش گوید سالی هزار خواهم ماند

مرا مهیا کردی خدای روزی خلق

نه تن بماند و نه جان اگر نه من همه روز

خدایگانا با دولت جوان بادی

علاء دولت صاحبقران عالم شد