دو مساعد یار و دایم جفت و با هم همزبان

با لباس حور عین با صورت خلد برین

دوستان دارند ایشان هر یکی بس بی شمار

دوستان اندر ثناشان جمله بگشاده دهن

آفتاب و آسمان و کوه و دریا زیر این

گاهشان باشد قرار و گاهشان باشد مدار

با بها گشته ز اقبال شهنشاه زمین

شاه محمودبن ابراهیم سیف الدوله آنک

عز ملت شاه غازی آنکه از تأیید بخت

پادشاهی چشم و روشن رایش اندر وی بصر

مدحت او چاکران را سوی هر نعمت دلیل

دوستانش را خزان و زهر او چون نوبهار

تا پدید آمد چو آتش تیغ او اندر مصاف

ای نهاده قدر تو بر تارک عیوق پای

خلعتی دادت شهنشاه جهان از خاص خویش

گرد بر گردش نوشته دست پیروزی و عز

همچنین بادا شهنشاه زمانه همچنین

تا بگردد آسمان و تا بتابد آفتاب

شاه گیر و شاه بند و مال بخش و داد ده