آفرین بر دولت محمودیان باد آفرین

آفرین بر دولتی کش هر زمان گوید خدا

چون نباشد آفرین ایزدی بر دولتی

قطب ملت سیف دین و دولت آن شاهی که هست

آنکه در مردی شجاعت باشدش زیر رکاب

خلق و فعل او ستوده حزم و عزم او درست

نیکخواه او ز جودش سرفرازد روز رزم

زیر تیر چار پرش قدر و قدرت را مکان

پای تختش را نهاده یمن و دولت بر کتف

گشته یازنده به سوی چتر فرخنده ش فلک

هر کجا آن رایت میمون او باشد بود

ماه تابانست گویی با قدح هنگام بزم

ماه تابانست لیکن رزمگاه او را فلک

ای خداوندی که گر خورشید بیند مر تو را

تا بود مطرب همیشه همچنین مطرب نشان

دولتت پاینده باد و ملکت افزاینده باد