ای چرخ ملک و دولت و سلطان داد و دین

در بزم و رزم نوری و ناری نه ای نه ای

بادی به وقت حمله و کوهی به گاه حلم

آهن ز عنف باس تو مومی شود به ذات

تایید یافت نعمت و اقبال یافت عز

در چرخ ملک و عصر شرف روی و رأی تو

مانند بارگیران ایام کرده داغ

برسان نوعروسان از نور بسته چرخ

دامن پر از سعود کند هر شبی فلک

از فخر خاتمیست در انگشت ملک تو

بر صحن دهر جاه عریض تو هر زمان

از طبع بردبار تو عفو گناه را

در روزگار عدل تو ممکن شود که هیچ

نگذاشت جود و عدل تو ای اصل جود و عدل

نه عدل یافته ست به از ملک تو پناه

از دست و رای و بخشش و پیکار بی گمان

چون ابر در بهاری و چون مهر در شرف

تازان سپاه حشمت جود تو در جهان

هر فصلی از مثال تو پیری بود مصیب

هر جنبشی ز ذات تو عزمی بود مفید

جز جود را نداری بر گنج قهرمان

کردست چرخ گردان از بیم جود تو

نشگفت اگر به بزم نباشی امین به مال

مشرف شناخت بود یمین تو را یسار

مامور شد بیان تو را چون بیان بنان

از طبع بی اجازت مهر تو در رحم

گر هیچ عمر یابد بدخواه ملک تو

نرهد ز رنج خنجرت از چند بار زه

هرگز چگونه جان برد از دست نره شیر

همرنگ ریگ تیغ تو چون ریگ خورد آب

رخشت به دشت حمله چو بر کوفت پای فتح

نصرت نهاد تارک رمح تو را سنان

چون خنجر از هوای نهفته شود پدید

از حرص فتح تیغ برآرد ز خواب سر

روی هوا ز گرد سواران شود سیاه

از حربه سینه ماند چون کنده از تبر

شمشیر تو چو برق بکوبد در ظفر

نام تو را چو یاد کند لفظ روزگار

چون جسم و روح ملک و سعادت شوند جفت

مجد و سنا و عاطفت و رج و دولتست

ای آفریده جانت جان آفرین به حق

گشتند سرفراز عزیزانت بر ملوک

جاوید ماند خواهی اندر کنار ملک

گر خسرو پسین بود آخر زمانه را

تا جان به زندگانی تن را شود کفیل

از بهر شادی دل و جان جام می ستان

ای اصل خرمی همه در خرمی خرام

هر کام کان عزیزتر از اوج چرخ یاب

بر هر مکان به پای شرف سوی تخت شو

شاهی تو را مساعد و شادی تو را عدیل

گیتی است رام و بخت به کام و فلک غلام

از سعد هفت کوکب هر هفته ای تو را