تو را بشارت باد ای خدایگان عجم

پیام داد مرا دولت خجسته به تو

تو را بشارت دادم به ملک هفت اقلیم

به چین کنند به مدح تو خطبه بر منبر

به شهر مکه به امرت روند سوی غزا

روان آدم شادان شد از تو شاه از آنک

به چون تو شاه به آیین شدست کار جهان

سرای ملکت محکم به تو شده عالی

برنده تیغ تو آسان کننده دشوار

برد سنان تو از روی پادشاهی چین

زده است بازوی تو در عنان دولت چنگ

چو شهریار تو باشی و پادشاه جهان

میان هند ببندی روان ز خون جیحون

چو شد فروزان خورشید روشن از مشرق

تهی شود همه بیشه ز آهو و خرگوش

زمین ز خون عدو گردد احمر و اشقر

چو تیز ناوک تو با کمان بپیوندد

چو آفتاب حسامت در آید از در هند

کنون که تیغ تو مانند ابر خون بارد

به هر کجا که نهد روی رایت عالیت

شوند از آمد و رفتن مبارزان مانده

به خنجر ای ملک اکنون تو خسته ای دل کفر

به جود باطل کردی سخاوت حاتم

هر آنکه جز رقم بندگی کشد بر خود

جهان فلک را بر تارکش فرود آرد

همیشه تا به جهان اندرون غم و شادیست

تو پادشاه جهان و جهان به تو یاور

همیشه قدر تو عالی و بخت تو پیروز