گرفت شاهی تسکین و خسروی آرام

که بر نگینه شاهی نبشته بادش نام

پناه بیضه ملکست و عمدة الاسلام

همی نباشد جز در رضای او ایام

چو بست پیشش ترکش سپهروار غلام

چو تیغ تیز که در حمله برکشد ز نیام

جهان ز بیمش خامش به روز بار و سلام

به گاه کوشش رخشنده تیغ او بهرام

قضا بترسد چون باز برگرفت حسام

یکی نگیرد جز در دل دلیر مقام

ز هول و هیبت آن خنجر زمرد فام

ببرد بایدت از تیغ خسروی آرام

به نزد مردم شد خوردن هزبر حرام

هنوز کون وی اندر ازل نگشته تمام

ز بهر خدمت او آفرید هفت اندام

جهان ستانان پیشش همی کنند قیام

ز اردشیر و ز اسکندر و ز کسری و سام

که دولت از وی چونانکه از تو یافت نظام

که کرد دولت تو بر سر زمانه لگام

تو را زمانه شده پیشکار و دولت رام

ز قدر و رتبت در بوستان ملک خرام