آن لعبت کشمیر و سرو کشمر

با زیور گردان کارزاری

در زلف دوتایش جمال پیدا

سینه ش چو ز سیم سپید تخته

بنشست چو یک توده گل به پیشم

گفتا که همایونت باد و فرخ

بخت تو چو نام تو با سعادت

گفتم که بوم با سعادت و عز

آن بنده که هر روز بامدادان

محمود شهنشاه سیف دولت

آن شاه مظفر امیر غازی

در دولت عالی چو روح در تن

ای دست بزرگی تو نهاده

ای کشتی خشم تو را همیشه

بر کف تو فرضست مال دادن

با عز کف تو بیافت باده

تا زر بر تو خوار دید خود را

مؤمن ز حسام تو گشته ایمن

گردون به بر همت تو مرکز

هر خامه که نامت نبشت خواهد

هر خطبه که نام تو برد روزی

گویی که قضا را خدایگانا

هر جا که قضا رفت خنجر تو

از بس که بر او مهر نصرت تست

وز بس که بر او فتح داده بوسه

شاها تو سلیمان روزگاری

چون باد تو را مرکبان تازی

آمد ملکا عید و رفت روزه

در دولت و اقبال باش دایم

میمون و همایونت عید تازی

مقبول کناد از خیر و طاعت

بادات مصون بقای دولت