چو از زلف شب بازشد تابها

سپیده دم، از بیم سرمای سخت

به میخوارگان ساقی آواز داد

به بانگ نخستین از آن خواب خوش

عصیر جوانه هنوز از قدح

از آواز ما خفته همسایگان

برافتاد بر طرف دیوار و بام

منجم به بام آمد از نور می

ابر زیر و بم شعر اعشی قیس

و کاس شربت علی لذة

لکی یعلم الناس انی امرو