باد فروردین بجنبید از میان مرغزار

وان گلاب آورد سوی مرغزار از کوهسار

مرغ پنداری که هست اندرگلستان شیرخوار

وان یکی بی شوی، چون مریم، چرا برداشت بار

باد عنبرسوز، عنبرسوزد اندر لاله زار

وان یکی دوزد، ندارد رشته و سوزن به کار

دانهٔ درست هرچ آن بنگری در جویبار

وان دگر مشکی که دارد رنگ در شاهوار

پای بطانست گویی برگ بر شاخ چنار

وان به مشک ناب کرده چنگها را مشکبار

لالهٔ نعمان شده از ژالهٔ باران نگار

وان چنان آبی کجا باشد، به زیر آب نار

ریخته برگ بنفشه بر رخان جلنار

وان چو روی زرد گشته به روی از مژگان نثار

نرگس خوشبوی و شاخ سوسن آزاد یار

وان، چنانچون در غلاف زر سیمین گوشخار

بلبل راغی به راغ اندر همی نالد به زار

وان، زند بر نایهای لوریان آزادوار

نسترن بینی، گرفته زردگل را درکنار

وان چو سیمین گوش اندر گوش زرین گوشوار

آب بینی موج موج اندر میان رودبار

وان، چو روز عرض پیلان پیش شاه شهریار

کرده رب العامینش اختیار و بختیار

وان نبودش جز به خیر و جز به عدل آموزگار

طالع میمونش باشد هر زمانی خواستار

وان کند عهده به ملکی بیکران و بیشمار

چون زند بر گردن گردان عمود گاوسار

وان کند بر پشت شیران مهرهٔ شیران شیار

نه منی تیغش چو آید بر سر خنجر گذار

وان شود در سینهٔ جنگی، چو در سوراخ مار

هر نفس باجش فرستد، شهریار قندهار

وان، همی گوید که دارم دولت از تو مستعار

اعتقاد رای او، عین است عین بی عیار

وان نکرد الا به تایید ابد آن اختیار

طالع مسعود او را، بخت باشد پیشکار

وان، هوای آجلش حاصل کند، بی انتظار

تا فلک را در غبار آسمان باشد مدار

وان دوام عمر او خواهد به خیر از کردگار

پای او خالی نخواهد ماند ماهی صدهزار

وان ز مشکین جعد و مشکین باده و مشکین عذار