نگر کز چشم شاهد چیست پیدا

ز چشمش خاست بیماری و مستی

ز چشم اوست دلها مست و مخمور

ز چشم او همه دلها جگرخوار

به چشمش گرچه عالم در نیاید

دمی از مردمی دلها نوازد

به شوخی جان دمد در آب و در خاک

از او هر غمزه دام و دانه ای شد

ز غمزه می دهد هستی به غارت

ز چشمش خون ما در جوش دائم

به غمزه چشم او دل می رباید

چو از چشم و لبش جویی کناری

ز غمزه عالمی را کار سازد

از او یک غمزه و جان دادن از ما

ز «لمح بالبصر» شد حشر عالم

چو از چشم و لبش اندیشه کردند

نیاید در دو چشمش جمله هستی

وجود ما همه مستی است یا خواب

خرد دارد از این صد گونه اشگفت