چو عکسی ز آفتاب آن جهان است

که هر چیزی به جای خویش نیکوست

رخ و زلف آن معانی را مثال است

رخ و زلف بتان را زان دو بهر است

نخست از بهر محسوس است موضوع

کجا بیند مر او را لفظ غایت

کجا تعبیر لفظی یابد او را

به مانندی کند تعبیر معنی

که این چون طفل و آن مانند دایه است

بر آن معنی فتاد از وضع اول

چه داند عام کان معنی کدام است

از آنجا لفظها را نقل کردند

چو سوی لفظ معنی گشت نازل

ز جست و جوی آن می باش ساکن

که صاحب مذهب اینجا غیر حق نیست

عبارات شریعت را نگه دار

فنا و سکر و آن دیگر دلال است

بداند وضع الفاظ و دلالت

مشو کافر ز نادانی به تقلید

نه هر کس یابد اسرار طریقت

مر این را کشف باید یا که تصدیق

تو را سربسته گر خواهی بدانی

لوازم را یکایک کن رعایت

ز دیگر وجه ها تنزیه می کن

نمایم زان مثالی چند دیگر