شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی ۹۵
خیام
خیام( هرچه باداباد [۱۰۰-۷۴] )
139

رباعی ۹۵

چون عمر به سر رسد، چه بغداد چه بلخ،
پیمانه چو پر شود، چه شیرین و چه تلخ؛
خوش باش که بعد از من و تو ماه بسی،
از سَلْخ به غُرّه آید، از غُرّه به سَلْخ!