شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی ۱۴۰
خیام
خیام( دم را دریابیم [۱۴۳-۱۰۸] )
142

رباعی ۱۴۰

خیام، اگر ز باده مستی، خوش باش؛
با لاله رخی اگر نشستی، خوش باش؛
چون عاقبتِ کار جهان نیستی است،
انگار که نیستی، چو هستی خوش باش.