دلا بر عالم جان زن علم زین دیر جسمانی

در آن مجلس چو مستانرا ز ساغر سرگران بینی

سماع انس می خواهی بیا در حلقهٔ جمعی

چرا باید که وامانی بملبوسی و ماکولی

سلیمانی ولی دیوان بدیوان تو بر کارند

برون از جهل بوجهلی نبینم هیچ در ذاتت

بملک جم مشو غره که این پیران روئین تن

اگر رهبان این راهی و گر رهبان این دیری

رود هم عاقبت بر باد شادروان اقبالت

چو می بینی که این منزل اقامت را نمی شاید

چو خواجو بسته ئی دل در کمند زلف مهرویان