به سر ماه فکنده طیلسانی

بر چشمهٔ آفتاب بسته

رخساره فراز سرو سیمین

حوری و چو کوثرش عقیقی

نی حور بعینهٔ بهشتی

دیدم چو هزار خرمن گل

گفتم نظری کن ای جهانرا

همچون تن من همای عشقت

جز ناله و سایه ام درین راه

آخر بشنو حدیث خواجو