گر آفتاب نباشد تو ماه چهره تمامی

کنون تو سرو خرامان بگاه جلوهٔ طاوس

گرم قبول کنی همچو بندگان بارادت

اگر چه غیرتم آید که با وجود حریفان

اگر چراغ نباشد مرا تو چشم و چراغی

ز شام تا بسحر شمع وار پیش وجودت

مگر تو باغ بهشتی نگویمت که چو حوری

براه بادیه ما را بمان بخار مغیلان

محب دوست نیندیشد از جفای رقیبان

چه باشد ار به عنایت نظر کنی سوی خواجو