میا در قلب عشق ایدل که بازی نیست جانبازی

همان بهتر که باز آئی از این پرواز بی حاصل

چو می سوزیم و می سازیم همچون عود در چنگت

چه باشد چون من نالان بضربت گشته ام قانع

دلم را گر نمی خواهی که سوزی ز آتش سودا

بر افروزی روان حسن اگر عارض برافروزی

چرا باید که خون عالمی ریزی و عالم را

نباشد عیب اگر گردم قتیل چشم خونخوارت

بترک جان بگو خواجو گرت جانانه می باید