کاف و نون جزوی از اوراق کتب خانه ماست

طاق پیروزه که خلوتگه قطب فلک است

گر چراغ دل ما از نفس سرد بمرد

گنج معنی که طلسم است جهان بر راهش

آب رو ریخته ایم از پی یک جرعه شراب

ما به دیوانگی ار زانک به عالم فاشیم

آشنائیم به بی خویشی و بیگانه ز خویش

هر کسی را تو اگر زنده به جان می بینی

گر چه در مذهب ما کعبه و بتخانه یکیست