گشوده آتش مهر تو آبم از دیده

نمی رود همه شب آفتابم از دیده

گلم ز یاد برفت و گلابم از دیده

چه سحر کرد که بربود خوابم از دیده

چو دل نماند کنون در عذابم از دیده

که ریخت خون دل دردیابم از دیده

چو در دو دیده توئی رخ نتابم از دیده

زرم ز چهره و سیم مذابم از دیده

گهر ز خاطر و در خوشابم از دیده

کبابم از دل ریش و شرابم از دیده

فتاد دانهٔ یاقوت نابم از دیده