زهی روی دل افروزت چراغ و چشم هر دیده

نکرده در جهان کامی به جز وصلت تمنا دل

من از آن گوی سیمینت چو چوگان گشته سرگشته

کنار از من چه می جوئی بیا بنگر که بی رویت

از آن مثل تو در عالم نیامد در نظر ما را

ببوی آنکه هم روزی برآید اختر بختم

برون از اشک رخسارم نباشد وجه سیم و زر

گناه ار دیده کرد اول چرا تهمت نهم بر دل

ز دست چشم خون افشان ز سر بگذشت سیلابم