سنبل سیه بر سمن مزن

ابر مشکسا بر قمر مسا

تا دل شب تیره نشکند

از حرم ببستانسرا میا

آتشم چو در جان و دل زدی

روح را که طاوس باغ تست

مطربا چو از چنگ شد دلم

ساقیا بدان لعل آتشین

دود سینه خواجو ز سوز دل