جان بده یا دگر اندیشهٔ جانانه مکن

بسته ای با می و پیمانه ز مستی پیمان

حرمت خویش نگهدار و مکن قصد حرم

اگرت دست دهد صحبت بیگانه و خویش

گنج بردار و ازین منزل ویران بگذر

گر نداری سرآنک از سر جان در گذری

تو هم ای ترک ختا ترک جفا گیر و مرا

ما چو روی از دو جهان در غم عشقت کردیم

حلقهٔ سلسلهٔ طره میفکن در پای

رخ میارای و قرار از دل مشتاق مبر

گر نخواهی که کنی مشک فشانی خواجو