73
غزل شمارهٔ ۶۷۵
حکایت رخت از آفتاب می شنوم
حدیث لعل لبت از شراب می شنوم
ز آب چشمه هر آن ماجرا که می رانم
ز چشم خویش یکایک جواب می شنوم
کسی که نسخهٔ خط تو می کند تحریر
ز خامه اش نفس مشک ناب می شنوم
شبی که نرگس میگون بخواب می بینم
ز چشم مست تو تعبیر خواب می شنوم
ز حسرت گل رویت چو اشک می ریزم
ز آب دیده نسیم گلاب می شنوم
چنان بچشمهٔ نوشت تعطشی دارم
که مست می شوم ار نام آب می شنوم
فروغ خاطر خویش از شراب می یابم
نوای نغمهٔ دعد از رباب می شنوم
حدیث ذره اگر روشنت نمی گردد
ز من بپرس که از آفتاب می شنوم
گهی کز آتش دل آه می زند خواجو
در آن نفس همه بوی کباب می شنوم