ای روی تو چشمهٔ خور چشم

بالای بلند و چشم مستت

لعل تو شراب مجلس روح

خاک قدم تو سرمهٔ حور

پیکان غم تو ناوک دل

از غایت مهر گشته حیران

لعل تو بهای جوهر جان

ابروت هلال ماه خوبی

در ورطهٔ خون فتاده ما را

از شوق خط تو این مقله

تا بی تو بروی ما چه آید

دریا شودم ز اشک خونین

از چشم شد آب روی خواجو