هیچ می دانی که دیشب در غمش چون بوده ام

بسکه آتش در جهان افکنده ام از سوز عشق

پرده از خون جگر بر روی دفتر بسته ام

کاسهٔ چشم از شراب راوقی پر کرده ام

آستین بر کائنات افشانده ام از بیخودی

دل بباد از بهر آن دادم که دارد بوی دوست

چشم بد گفتم که یا رب دور باد از طلعتش

ز آتش دل بسکه دوش آب از دو چشم خونفشان

تا بگوهر چشم خواجو را مرصع کرده ام