باغبان گو برو باد مپیما کز گل

جبدا بادهٔ گلرنگ به هنگام صبوح

در بهاران که رساند خبر کبک دری

بنگر از نالهٔ شبگیر من و نغمهٔ مرغ

گر صبا سلسله برآب نهد فصل ربیع

باد نوروز چو برخاست نیارند نشست

مطرب آن لحظه که آهنگ فروداشت کند

ای ز بادام تو در عین حجالت نرگس

آن سر زلف قمرسای شب آسا را بین

هر چه خوبان جهانرا به دلارائی برد

دست گیرید که خواجو که دلش رفت برود