سبحان من تفرد بالجود و الجمال

وان قادری که قدرت او هست بر کمال

دیان بی نظیر و خداوند لا یزال

دانای بی تفکر و دارای بی ملال

ورد زبان کبک دری رب ذوالجلال

وز قاف تا بقاف برین حرف گشته دال

وز باد قهر او متزلزل شود جبال

هر مه به امر کن فیکون حلقهٔ ملال

گاهی از آفتاب کشد تیغ پور زال

بهرام از امر اوست برین قلعه کوتوال

وی ملک بی زوال تو محروس از انتقال

وی آفتاب لطف تو بی نسبت زوال

وارکان قدرت تو معرا از اختلال

و افکنده در هوای تو سیمرغ وهم بال

بر روی صبح مشرقی از شام کرده خال

ور عقل ره برد بتو نبود به جز خیال

از پادشه اجابت و از بندگان سؤال