شمسهٔ چین را طلوع ازطرف بغتاقش نگر

آنکه طاق افتاده است امروز در فرخار و چین

چون هوای ملک دل بیند کز اینسان گرم شد

ظلم در ، یا ساق او عدلست و دشنام آفرین

آن مه بد عهد چندان شور بین در عهد او

کرد خون کشتهٔ هجران بیک ره پایمال

راستی را گر چه هرنوبت مخالف می شود

این همه جور و جفا و مکر و دستانش ببین

نیمه مست از خیمه بیرون آید و گوید که هی