اگر ز پیش برانی مرا که برخواند

بدست تست دلم حال او تو می دانی

چه اوفتاد که آن سرو سیمتن برخاست

برفت آنکه بلای دلست و راحت جان

چراغ مجلس روحانیون فرو میرد

تحیتی که فرستاده شد بدان حضرت

به خون دیده از آن رو نوشته ام روشن

دبیر سردلم فاش کرد و معذورست

سرشک دیدهٔ خواجو چنین که می بینم