پشت بر یار گمان ابرو ما نتوان کرد

کشتهٔ تیغ ملامت برضا نتوان شد

گر چه از ما بخطا روی بپیچید و برفت

قامتش را به صنوبر نتوان خواندن از آنک

باغبان گومکن افغان که بهنگام بهار

گر نخواهی که رود دانش و هوش تو برود

گر به خنجر زندم روی نتابم ز درش

گو بشمشیر بکش یا ز کمندش برهان

نام خواجو برآن خسرو خوبان که برد