سحاب سیل فشان چشم رودبار منست

غم ار چه خون دلم می خورد مضایقه نیست

هلال اگر چه به ابروی یار می ماند

چو اختیار من از کاینات صحبت تست

خیال لعل تو هر جا که می کنم منزل

کنار چون کنم از آب دیده گوهر شب

مرا ز دیده می فکن که آبروی محیط

فرونشان بنم جام گرد هستی من

طمع مدار که خواجو ز یار برگردد