بوقت صبح می روشن آفتاب منست

اگر شراب نباشد چه غم که وقت صبوح

وگر کباب نیابم تفاوتی نکند

براه بادیه ای ساربان چه جوئی آب

مرا مگوی که برگرد وترک ترکان گیر

چگونه در تو رسم تا ز خود برون نروم

بیا که بی تو رسم تا زخود برون نروم

بیا که بی تو ملولم ز زندگانی خویش

تو گنج لطفی و دانم کزین بتنگ آئی

خروش و نالهٔ خواجو و بانگ بلبل مست