هرکه مجنون نیست از احوال لیلی غافلست

قرب صوری در طریق عشق بعد معنویست

اهل معنی را از او صورت نمی بندد فراق

کی بمنزل ره بری تا نگذری از خویش ازآنک

گر چه من بد نامی از میخانه حاصل کرده ام

ایکه دل با خویش داری رو بدلداری سپار

یاد ساحل کی کند مستغرق دریای عشق

عاشقانرا وعظ دانا عین نادانی بود

ترک جانان گیر خواجو یا برو جان برفشان